Statushouder Saad blikt dankbaar terug op noodopvang in sporthal Weteringssingel
HENDRIK-IDO-AMBACHT – In 2020 was het tien jaar geleden dat de Arabische Lente uitbrak. Hoewel de golf van revoluties gericht was op democratisering kreeg Syrië te maken met terreur. Al snel vluchtten dan ook talloze Arabieren naar West-Europa. Hier werden ze opgevangen in asielzoekerscentra die al snel overvol zaten. Vandaar dat er in 2015 noodopvang nodig was en die vond de gemeente in de lege sporthal aan de Weteringssingel. Daar vonden zo’n twintig vluchtelingen onderdak, waaronder Saad Eddin Salila. Hoe kijkt hij nu, vijf jaar later, terug op zijn verblijf in ons dorp?
“Mijn tijd in de sporthal heeft een grote rol gespeeld in de vorming van mijn karakter”, vertelt Saad. “De periode was een oefening om een balans te vinden tussen mijn privéleven en het helpen van mensen. Ik was namelijk een van de weinigen die Engels kon, zodat ik al snel gevraagd werd als vertaler. Hoewel me dat soms hoofdpijn bezorgde, was het een uitstekende oefening!” Saad glimlacht en vervolgt: “Ik heb veel geleerd en zo’n twintig nieuwe vrienden gemaakt met wie ik nog altijd contact heb. Die vriendschappelijke contacten zie ik als cadeaus van God, temeer omdat ik in Syrië veel vrienden verloren heb aan martelingen en bombardementen. Omdat mijn huidige beste vrienden uit Ambacht komen, voelt het dorp voor mij bijna als een heilige stad.”
Op zoek naar vrijheid en mensenrechten
In Nederland waardeert Saad niet alleen zijn nieuwe vrienden, maar ook onze democratische verworvenheden, zoals mensenrechten en vrijheid van meningsuiting. “In Syrië was ik twee keer gearresteerd en gemarteld, omdat ik betoogd had tegen de regering van president Bashar Al-Assad. Nadat mijn vader mij vrijgekocht had, adviseerden mijn ouders mij dringend om te vluchten. Mijn moeder verkocht zelfs haar auto om mijn vlucht te kunnen bekostigen."
Bootvluchteling
Als vluchteling legde Saad dezelfde route af als veel andere bootvluchtelingen. "Zo reisde ik naar de stad Izmir in Turkije waar ik per boot naar Samos, een Grieks vakantie-eiland, voer. De boot was ongeveer negen meter lang en vervoerde veertig andere vluchtelingen, waaronder vrouwen, kinderen, ouderen en jongeren. Onderweg viel de motor plots stil, maar na twee uur deed hij het weer; gelukkig was er een Iraakse machinist aan boord. In Griekenland vervolgde ik mijn vlucht met allerlei vervoersmiddelen naar Nederland.”
Nederlandse nationaliteit
Bij zijn vlucht koos Saad voor ons land, omdat hij had gehoord dat Nederlanders heel vriendelijk zijn. Ook speelt mee dat hij geen Syriër is, maar een Palestijn. “Mijn voorouders zijn uit Jaffa naar Syrië gevlucht en wij hebben nooit een nationaliteit gekregen. Wij waren dus stateloos, maar in Nederland kunnen staatlozen na een driejarig verblijf al een nationaliteit krijgen”, legt Saad uit. Het voordeel van een nationaliteit is dat de houder mag stemmen en onbeperkt in ons land mag blijven.
Gezinshereniging
Omdat de situatie in Syrië niet beter werd, duurde het niet lang voordat Saads broers en ouders ook naar ons land vluchtten. “Mijn familie zou verbrand worden door de regering, enkel omdat ze soennitische moslims zijn. Vandaar mijn familie via Turkije naar Nederland gevlucht was en gezinshereniging aanvroeg. Op 2 februari 2018 was de grote dag; toen kon ik mijn familie na lange tijd weer in mijn armen sluiten. Het was een onbeschrijfelijke ervaring waarop ik met diepe dankbaarheid terugkijk; ik ben en blijf dit land mijn leven lang dankbaar! Dat ben ik niet alleen, omdat ik mijn familie weer zie, maar ook omdat ik zeker weet dat de Nederlandse regering ze niet zal verbranden”.
Met beide benen in de samenleving
Intussen heeft Saad de Nederlandse nationaliteit en doet hij volop mee aan onze samenleving. Dat kan nu ook, omdat hij officieel Nederlander is. “Op 15 juli 2019 ben ik Nederlander geworden, wat voor mij een grote eer is. Nu hoor ik immers bij een land dat mensenrechten garandeert en kwetsbaren beschermt. Omdat ik nu ook stemrecht heb, ben ik meer geïnteresseerd in de Nederlandse politiek dan vroeger. Daarnaast mag ik nu ook studeren en werken in dit land. Zo volg ik nu een IT-opleiding aan de Hogeschool Rotterdam, heb ik een bijbaan als transportmedewerker in het Sint-Antoniusziekenhuis in Nieuwegein en doe ik vrijwilligerswerk bij Vluchtelingenwerk Nederland.”
Ambities en tevredenheid
Door zijn vele activiteiten heeft Saad zich nog geen moment verveeld in ons land. “Ik wil nog veel dingen doen waarvoor ik nog geen tijd gehad heb.” Op termijn wil hij doorgroeien naar de functie van IT-ingenieur in een Nederlands bedrijf. Voor nu is Saad heel tevreden met zijn leven en kijkt hij dankbaar terug op zijn tijd in ons dorp, al was het niet altijd gemakkelijk. “Het grootste waarvoor ik de Ambachters dankbaar ben, is hun respect voor ons. Ik wens ze dan ook een gelukkig 2021, vol van plezier, succes en geluk!”
