Brandweerman is geschokt door woningbrand Heerlijkheid
HENDRIK-IDO-AMBACHT - Op de nacht van dinsdag 8 december woedde een grote brand in een appartementencomplex aan de Heerlijkheid. Het vuur werd waarschijnlijk veroorzaakt door kortsluiting in een orgel. De bewoners, een ouder echtpaar, moesten naar het ziekenhuis, waar de man overleed. "De beelden van de beide ouderen in hun brandende woning lieten diepe sporen na in mijn geheugen", vertelt brandweerman Marien Vonk geschokt.
Marien kreeg om 1.00 uur 's nachts een melding van de brand en ging er als bevelvoerder naartoe. In zijn blog vertelt de brandweerman: "De pieper maakt abrupt een einde aan mijn diepe slaap. Half slaperig lees ik de tekst op mijn pager. Plots ben ik klaarwakker... Gebouw brand... rond 1:00 uur in de nacht op een locatie waar we vaak komen, alleen dan voor een automatisch brandalarm. Ik mompel tegen mijn vrouw: 'Als deze echt brand dan is het goed mis' En goed mis is het!
Middelgrote brand
Net als ik mijn auto in ben gestapt gaat de pieper opnieuw... Middelbrand! Op de kazerne is iedereen gefocust op wat komen gaat. Razendsnel wordt er omgekleed en sprinten we naar de wagens. Ik neem de plek in als bevelvoerder op de tweede tankautospuit. Bijna gelijktijdig rijden we de kazerne uit en spoeden we ons naar het brandadres. We hangen allemaal ademlucht om en ik leg de ploeg duidelijk uit wat ik van hen verwacht.
Redding en reanimatie
Als we aankomen, zien we de vlammen al uit één van de woningen van het complex slaan. We rijden de binnentuin van het complex op en sluiten achter de eerste tankautospuit aan. "Reanimatie van twee personen op de derde verdieping" is het eerste wat ik te horen krijg van de eerste bevelvoerder. Hij draagt mijn team op om de slachtoffers naar beneden te halen, want ze liggen in de rook voor hun woning. In de minuten die volgen, ben ik onderdeel van een bizarre situatie.
"Beelden branden in op mijn netvlies"
De beelden die we te zien krijgen en het werk wat gedaan moet worden, branden in op mijn netvlies. Vervolgens laten ze diepe sporen na in mijn geheugen. Maar mijn team en ik moeten door, want er zijn nog meer mensen in gevaar. Boven het brandende appartement moeten we nog woningen ontruimen vanwege de heftige rookontwikkeling en het allesverwoestende vuur! In overleg met de alarmcentrale schaal ik de melding op tot grote brand. De eerste ploegen raken zonder ademlucht en trekken zich terug om cilinders te wisselen. Vervolgens zet ik mijn ploeg, de tweede, in om de brand te blussen, al staan ze nog uit te hijgen van de redding van de slachtoffers.
Evacuaties van buurtbewoners
Buiten worden de slachtoffers gereanimeerd, terwijl de eerste ambulances zijn aangekomen. Bijna gelijktijdig arriveert de derde tankspuitauto en ik vraag hem om de vierde verdieping te ontruimen. Kort daarna haal ik mijn blusploeg weer naar buiten, omdat ze weinig lucht hebben en nieuwe cilinders nodig hebben. De ploegen van de eerste tankautospuit gaan verder met het blussen. Ondertussen wordt het op straat steeds drukker en proberen hulpdiensten de ontstane chaos te ordenen. Omdat de bewoners van de ontruimde verdiepingen even nergens heen kunnen, worden ze in het gemeentehuis opgevangen.
Intensieve calamiteit
Even later is de brand grotendeels bedwongen, maar zeker nog niet gedoofd. Een vierde tankautospuit wordt opgeroepen om de eerste ploegen af te lossen die nog staan te blussen. Mijn team is compleet afgedraaid na deze intensieve inzet. Collega's nemen het nablussen van de brand van ons over en wij leggen vermoeid onze materialen naast de brandweerwagens. Andere brandweermannen zullen alles voor ons opruimen. We drinken en we praten en gaan langzaam beseffen wat we zojuist hebben meegemaakt. Onze bluskleding is smerig en heeft net als wij een wasbeurt nodig. Ook hiervoor is gezorgd, we krijgen allemaal schone bluskleding. We praten na met het team dat de oorzaak van de brand zal onderzoeken.
Napraten
Nog één keer gaan we terug naar de woningen waar de brand zijn vreselijke sporen heeft nagelaten. De brand is uit en de woningen zijn vrij van rook gemaakt. We kijken naar de plek waar we zojuist vochten tegen de vlammen. We keren terug naar de kazerne waar een team van collega's ons opvangt om te praten over wat we hebben meegemaakt. Iedereen doet zijn verhaal en vertelt wat diepe indruk heeft gemaakt of wat is opgevallen. Het is goed om zo even bij elkaar te komen om onze ervaringen te delen. Ik kijk de kring rond en ben dankbaar dat ik deel mag zijn van dit hechte team dat ook deze klus weer heeft geklaard."
De originele blog kun je hier lezen.
Foto's: Marien Vonk
