Oeverloze discussies

In de politiek is tegenwoordig een nieuwe hype ontstaan. Politici en bestuurders moeten tegenwoordig “compassie”  hebben. Wat dat nu precies is weet ik niet, maar het zal wel iets met betrokkenheid te maken hebben. Betrokkenheid op onderwerpen die vooral de kiezers zullen raken. Bijv. er voor zorgen dat er geen stroomstoringen komen. Rotterdamse kiezers zijn hier in elk geval niet blij mee...

Compassie ...

Bij het CDA weten ze alles van compassie. Daarom valt te verwachten dat de nieuwe CDA-burgemeester van Ambacht compassie toont met onderwerpen die de Ambachtse burgers raken. Maar ook natuurlijk met onderwerpen die de regio Drechtsteden betreffen. Immers: Uw Ambachtse Belangen strekken verder dan alleen de Gemeentebelangen!

Of Solidariteit?

Een goed voorbeeld is de ontwikkeling van de Noordoevers en de rol van de Regionale Ontwikkelingsmaatschappij Drechtsteden (ROM-D) daarin. Tegenwoordig een "hot item." De ROM-D is een voertuig dat regionaal belangrijke bedrijventereinen herstructureert.

Zoals u weet liggen aan de Veersedijk een aantal bedrijven, onder andere sloperijen. In het verleden is ooit het idee geboren dat deze bedrijven moesten verkassen naar andere gebieden. Er zouden dan woningen worden gebouwd: dure woningen voor bewoners met hoge inkomens. Een groot project, waarvan al vroeg bleek dat Ambacht dit project niet alleen kon trekken. De regio Drechtsteden werd ingeroepen, met name de ROM-D. In oktober 1999 maakte een persbericht duidelijk dat de nieuwe ROM-D van start zou gaan met de projecten Kil III in Dordrecht, Noordoevers in Zwijndrecht/Hendrik-Ido-Ambacht.

 Lange tijd gebeurde er weinig, bedrijven dachten dat ze werden uitgekocht en zetten de modernisering van hun bedrijf op een laag pitje. Daarnaast waren er problemen met de ROM-D. Daar ga ik u niet mee lastig vallen. Bovendien kwam er opeens het idee opzetten bij Alblasserdam en Papendrecht om tegenover de Noordoevers een containerterminal (bij polder Nieuwland) te laten bouwen. Daarover was Ambacht “not amused”! Wat is dan een betere mogelijkheid om een en ander in de regio te laten oplossen?

Soms denk ik dat het Drechtstedenexperiment een EU in het klein is. In abstracto stemt men wel in Drechstedenverband met allerlei regionale ambities. Het knelpunt is dat –indien deze ambities worden vertaald in concrete projecten- men de vrijheid wil houden om zelf lokale afwegingen te maken.

In tijden van crisis wordt uiteindelijk duidelijk wat de term solidariteit voor de lidstaten (bij de Drechtsteden de gemeenten) inhoudt. Wie betaalt, die bepaalt, zo is vaak de gedachte in de kleine lidstaten of kleinere gemeenten. Zoals Duitsland het beleid in de EU zo dicteren, zo zou Dordrecht grote invloed op de Drechtsteden hebben. Een opvatting die veel bij de locale partijen in Ambacht, Zwijndrecht, Papendrecht en Sliedrecht is terug te vinden. In de afgelopen Drechtraad van januari werd dat nog eens duidelijk. Locale partijen meenden een verborgen agenda te zien: Drechtstedenbestuur zouden via allerlei beleidshandelingen van plan zijn om één Drechtstad of (agglomeratie c.q. een soort conurbatie Dordrecht/Rotterdam) te gaan vormen. Sterk overdreven natuurlijk.

In het verleden zijn er allerlei luchtballonnen in de lucht ingegaan over regiovorming en nieuwe provincies. Het kabinet heeft onlangs ook een “visiedocument” gepubliceerd. Ideeën als de vorming van een Randstadprovincie, de metropoolregio en de vorming van een vervoersautoriteit komen weer op. Interessant is overigens de opvatting van de Gedeputeerde Staten van Zuid-Holland “Gedegen, doordachte en alomvattende visies op dit terrein zijn vaak in al hun schoonheid een miserabel lot beschoren”, zo verwoordde het hoogste college van Zuid-Holland enige tijd geleden zijn mening.

Feit blijft wel dat Dordrecht in de Drechtsteden financieel en bestuurlijk meer mogelijkheden heeft dan de andere vijf gemeenten. En als college en gemeenteraad in Dordrecht bereid zijn om deze middelen ten behoeve van de ontwikkeling van naburige gemeenten in te zetten, moet je deze insteek niet argwanend maar positief bezien.

De kleine gemeenten erkennen dat zij niet in staat zijn de toenemende complexe taken volledig zelfstandig op te lossen. Door samenwerking verminderen ze de kwetsbaarheden, leveren meer kwaliteit, borgen de continuïteit van de bedrijfsvoering en ze delen de risico’s.

 Verplichtende Verantwoordelijkheid

 Dordrecht is bereid om de Noordoevers te ontwikkelen. Momenteel is het project Noordoevers nog in handen van de ROM-D. Dit project zal echter worden losgekoppeld van de ROM-D. Dordrecht zal dit project overnemen. Ze heeft de ambtelijke kennis hiervoor in huis. De vraag is vanzelfsprekend hoe groot de solidariteit is van de andere gemeenten. De vraag is natuurlijk of je van solidariteit of compassie steeds kan blijven spreken. Het Drechtenstedenbestuur heeft daar de mond van vol. Solidariteit doe je als een soort gebaar van goede wil, het is niet verplichtend. Maar de samenwerking bestaat in de Drechtsteden niet alleen nog maar uit goede wil. Er ligt een juridische basis. De 6 gemeenten hebben zich in 1999 verplicht tot samenwerking in de ROM-D. Dat betekent dat ze ook gezamenlijk de pijn moeten lijden en de pijn moeten verdelen. Volgens juristen zouden de 6 gemeenten daarom in hun financiële “hulp” wel eens minder vrijblijvendheid kunnen zijn. Het is meer dan compassie of solidariteit. 

CDA: compassie?

De nadruk zal wel meer komen te liggen op verantwoordelijkheid en daar moeten gemeenten zich aan houden. De vraag is hoe dat nu verder zal gaan. Is er bij de gemeentebestuurders en –raden inderdaad een sense of urgency? Of blijft het alleen maar bij compassie? In februari en maart zullen de Drechtraad en de zes gemeenteraden over de Noordoevers, ROM-D en de solidariteit spreken. Mogelijk in compassie. Dan weten we ook hoe groot de compassie bij het CDA en de andere fracties of politieke "families" in de regio is. Deze komende discussies zijn goede graadmeters om deze compassie te meten! Half maart weten we meer!!