Zorgen voor elkaar: Ambachters vertellen wat zij daarvoor nodig hebben
HENDRIK IDO AMBACHT - Hoe help je een vriendin met opvoedvragen? Wat doe je als je ziet dat je buurman het in zijn eentje niet redt? En als een familielid zorg nodig heeft, wat kun je dan zelf doen en wat verwacht je van de gemeente? Dat soort vragen was gisteren onderwerp van gesprek in eetgelegenheid Bellissima in de Sophiahal. Een gesprek over de veranderingen in de zorg én in de samenleving dat gevoerd werd met professionals, vrijwilligersorganisaties, beleidsmedewerkers en vooral met de mensen waar het gaat om gaat: de inwoners van Hendrik-Ido-Ambacht.
Samen een plan trekken
De gemeente wordt per 2015 niet alleen verantwoordelijk voor de ondersteuning van gezinnen, mantelzorgers en ouderen, maar ook voor inwoners met een licht verstandelijke beperking en de zorg voor jeugd. Tegelijkertijd komt er voor die ondersteuning minder geld beschikbaar. Hoog tijd daarom, om samen een plan te trekken. De gemeente stuurde twee weken geleden een uitnodiging voor een ontspannen gesprek bij een maaltijd naar een aantal willekeurige inwoners van Hendrik-Ido-Ambacht. Veel inwoners bleken graag bereid om mee te denken en te praten over hoe de zorg in Ambacht eruit moet gaan zien en gaven aan de uitnodiging gehoor.
Niet meer dan normaal
Aan vier grote tafels werd uiteindelijk een open en vaak heel persoonlijk gesprek gevoerd. Daaruit bleek dat veel Ambachters graag bereid zijn om elkaar te helpen en dat eigenlijk niet meer dan normaal vinden. Aan tafel zaten redelijk wat mensen die nu al tijd en moeite steken in de zorg voor een ander.
Tips en wensen
Aan de aanwezigen werd gevraagd wat zij bij het zorgen voor zichzelf en voor anderen van de gemeente nodig hebben. Ook is er besproken wat er nodig is om de cultuurverandering van meer zorg voor elkaar bij alle inwoners in gang te zetten. Daaruit rolden tips en wensen, zoals:
• maak (liefst landelijk) via een Postbus 51-achtige campagne duidelijk wat je als overheid/gemeente van mensen verwacht, namelijk gebruik maken van je eigen kracht, van je eigen netwerk, van vrijwilligers en dan pas van professionele zorg.
• Zorg ervoor dat mensen die hulp nodig hebben, weten waar zij kunnen aankloppen.
• Bied huisartsen en andere professionals een sociale kaart, die als routekaart fungeert, om naar de juiste organisatie door te verwijzen, zodat er geen mensen tussen de wal en het schip terecht komen.
• Stimuleer en faciliteer als gemeente burgers om elkaar te kunnen ontmoeten en om zelf initiatieven rondom zorg en welzijn op te zetten.
• Help (nieuwe) vrijwilligers, vrijwilligersorganisaties en mensen die hulp nodig hebben om elkaar te vinden door vraag en aanbod voor iedereen zichtbaar te maken.
Lokaal vervolg
Wim van Oosterhout, hoofd afdeling Beleid en Ontwikkeling bij de gemeente, en wethouder maatschappelijke ondersteuning, Michiel van der Vlies rondden de avond af. Zij gaven aan blij te zijn met deze manier van werken en met het resultaat van de avond. Van Oosterhout: “Het levert hele concrete aanknopingspunten voor het vervolg op, maar ook inspiratie.” Bemoedigend was bovendien dat veel deelnemers aan het gesprek aangaven graag bij het vervolg betrokken te blijven. Van der Vlies: “Dat is goed om te weten. Dit was voor ons een experiment, dat klaarblijkelijk geslaagd is en om een vervolg vraagt.” De gemeente beziet de komende tijd hoe zij met de genoemde aanknopingspunten verder kan.
Voeding voor kabinetsbeleid
Het provinciale expertisecentrum voor Jeugd Samenleving en Ontwikkeling, dat de centrale gespreksleider voor de avond leverde, heeft filmopnamen van het gesprek gemaakt. Die opnamen voegen zij samen met een aantal praktijkvoorbeelden van zorg voor elkaar in Hendrik-Ido-Ambacht, met verhalen van cliënten in de zorg én van professionele zorgaanbieders. De film die dat oplevert is uiteindelijk bestemd voor de landelijke Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling, die het kabinet adviseert over het sociale beleid. En zo voedt het verhaal van willekeurige inwoners uit Hendrik-Ido-Ambacht het kabinetsbeleid voor de komende jaren.
