Mijn vader is een echte elektricien?
Bij mij in de familie gaat al jaren een hilarisch verhaal de ronde. Dit verhaal duikt steeds weer op als iemand denkt dat een van de aanwezigen het verhaal nog niet kent.
Mijn vader was namelijk best handig, maar niet altijd.
Op een dag, toen hij lekker aan het klussen was in de ouderlijke slaapkamer, ging er iets mis. De stroom viel uit….
Mijn vader liep gelijk naar de stoppenkast en hij zag meteen: een van de stoppen was doorgeslagen. Helaas waren er geen stoppen meer in huis. Mijn moeder werd ingeschakeld, want die moest toch nog boodschappen doen.
Een uurtje later, toen de boodschappen gedaan waren, verving mijn vader de kapotte stop. Helaas gebeurde er niets. Nog steeds geen stroom….!
Mijn vader stond met zijn handen in het haar. Hier wist hij ook even geen oplossing voor.
De buurman, dat was ook een klusser. Zou hij thuis zijn?
Mijn vader naar de buurman. Gelukkig was hij thuis. Ook was hij bereid even te komen kijken.
Buurman maakte in de slaapkamer het stopcontact open waar mijn vader mee bezig geweest was en na even wat getrek aan draden had hij een diagnose.
‘Je zal je kabels moeten vervangen, dat is levensgevaarlijk hier………..’
Mijn vader probeerde nog of de buurman daarmee zou willen helpen, want hij had er blijkbaar verstand van, maar nee. Maar de buurman legde wel uit hoe mijn vader het doen moest.
Die middag haalde mijn vader bij een elektricien de benodigde materialen, kreeg nog wat goedbedoeld advies mee en ging thuis al fluitend aan de slag. Eigenlijk leek het hem een fluitje van een cent.
Na een uurtje waren de draden vervangen, de contacten gelegd, alle stopcontacten en schakelaars weer aangesloten en na de laatste schroef vastgedraaid te hebben, riep mijn vader mijn moeder om trots zijn werk te laten zien. Moeder liet haar bewondering blijken, maar was wel van aanpakken en wilde gelijk gaan opruimen.
‘Als jij even koffie gaat zetten,’ zei ze, ‘dan zal ik wel even stofzuigen.’
Mijn vader naar de keuken en mijn moeder pakte de stofzuiger.
Maar even later riep mijn moeder naar mijn vader dat er toch iets niet goed was en mijn vader liet de koffie de koffie, en liep naar de slaapkamer.
‘Kijk,’ zei mijn moeder, en ze schakelde de stofzuiger aan. Het licht in de slaapkamer floepte aan!
‘He?’ Was het enige dat mijn vader zei….., en hij strekte zijn hand uit naar de lichtschakelaar. Haalde die over, en het licht ging uit, maar de stofzuiger ging aan!
‘Hoe kan dat nu. Ik heb alles gedaan zoals me is uitgelegd…..’ Hij herhaalde de handelingen en als je het licht aan deed ging de stofzuiger aan, en als je de stofzuiger aanzette dan ging het licht aan.
Mijn vader wilde gelijk al weer alles gaan openschroeven, maar mijn moeder hield hem tegen. ‘Zou je nu toch niet even eerst een echte elektricien laten komen?’
‘Ja, maar dat kost weer geld!’
‘Ja,’ antwoordde mijn moeder, ‘maar dit werkt ook niet zo…..’
Mijn vader naar de elektricien, en even later waren ze met zijn tweeën terug. Gelukkig had de elektricien even tijd.
Het kunstwerk van mijn vader werd gedemonstreerd.
‘Dat ken net,’ was het antwoord van de elektricien, de een beetje een Friese tongval en dialect had, maar dat probeerde te verbloemen.‘Dat ken net!’ Zei mijn vader boos.
‘Dat ken niet!’ Zou ik zeggen.
‘Ja, dat ken net, bedoel ik, dat ken net!’ Mijn vader werd nog bozer.
Maar mijn moeder had het door, en ze nam mijn vader apart, terwijl de elektricien mijn vaders kunstwerk eens nauwkeurig ging bekijken…… ‘Hij bedoelt dat het niet kan. Hij is toch een Fries. Maak je nu niet boos. Zo meteen gaat hij nog weg’.
Maar de nog steeds mompelende elektricien ‘dat ken net, dat ken net,’ was al aan het werk, en na een kwartiertje was het weer allemaal gewoon. Het licht ging aan met de lichtschakelaar en de stofzuiger met de aan en uit knop.
Toen mijn vader de rekening betaald had, kreeg hij van de elektricien nog een welbedoelde goede raad. ‘Als er nu nog eens iets met de electra is, schakel dan een bedrijf in, want dit kan echt net…..!
