Aan de bel trekken…
HENDRIK-IDO-AMBACHT - Kwint gaat deze keer op stap met Cato en ze bezoeken een bekende juwelier in de Schoof. Hij doet hieronder zijn verslag.
Ogen en oren open
“Hellup…. Ik krijg zo onderhand een kunstkop van Cato! Als ik met Ohio uit wandelen ging dan was het van je klits klats klanderen, halster om en gaan. Met Cato daarentegen duurt het uren voordat we ook maar een stap buiten ons stalletje kunnen zetten. Ze staat altijd een eeuwigheid voor de spiegel om te checken of d’r krullen wel goed gestyled zijn. Of d’r wimpers (waar alle vrouwelijke OH’s stik jaloers op zijn omdat die zo waanzinnig lang zijn) in model zitten. Er moet mascara, oogpotlood en eyeliner worden aangebracht…….zonder gaat ze niet naar buiten!!! En als we dan eindelijk op stap zijn, begint ze negen van de tien keer over oorbellen te emmeren……….dat zou de boel helemaal af maken is haar mening. Ik had haar al eens gevraagd of ze de oorbellen van de schapen en geiten niet mooi vond. Die moeten namelijk verplicht “oorbellen” dragen….van die gele met nummers er op. Dat bedoelde ze nou niet direct. Het ging haar meer over zilveren oorknopjes of gouden hangers.
Bezoek aan de juwelier
Er borrelde opeens een briljant idee op, al zeg ik het zelf. Ik heb haar weer eens meegenomen naar de Schoof en voordat ze het goed en wel in de gaten had stonden we binnen bij juwelier Stoopman. Van oudsher een begrip in ‘t Ambacht. Ze keek haar ogen uit en wist eigenlijk niet waar ze moest kijken. Het leek wel een kleuter in een snoepwinkel! Natuurlijk werd haar vriendelijk gevraagd wat ze voor haar konden betekenen. Toen ze aangaf dat ze graag oorbellen wilde hebben, werd de hele aanwezige voorraad hangers, knopjes en weet ik al wat niet meer op tafel gelegd.
Ik zag dat ze zelfs een beetje van kleur verschoot bij het zien van zo’n overweldigende keuze. Ze wist zich werkelijk waar geen raad en gaf aan, na een paar “bellen” te hebben gepast, dat ze er nog even over moest nadenken. Waar ze ook nog graag even naar wilde kijken waren de verlovings-, c.q. trouwringen!!! Ik had haar daar nog nooit over gehoord en was dus stom verbaasd dat ze daar geïnteresseerd in was. Wellicht voor een kennis of familielid ofzo. Ze wilde ook graag mijn mening over bepaalde ringen. Alsof ik de smaak van haar familie of kennissen zou weten! Ik ben niet zo van dat bling bling.
Geduld duurt het langst
Enfin …. na zo’n uurtje of twee zijn we weer huiswaarts gekeerd met een ervaring rijker. Ik heb wel ontzettend veel waardering gekregen voor de mensen in de juwelierswinkel moet ik eerlijk bekennen. Wat een geduld hebben ze daar voor klanten zoals Cato. Ik zou in ieder geval heel anders hebben gereageerd. Gelukkig hoef ik ook niet in zo’n winkel te staan zullen we maar zeggen.
Gegroet,
Kwint”
