Amerikaan te gast op Natuureiland Sophiapolder
HENDRIK IDO AMBACHT / BIESBOSCH - Eind maart werd op Natuureiland Sophiapolder een bijzondere ontdekking gedaan. Tussen de honderden gewone Wintertalingen liep een Amerikaanse Wintertaling. Van deze zeldzame eend worden in Nederland jaarlijks slechts een handvol waarnemingen gedaan. De vogel heeft dan ook in korte tijd al veel bekijks getrokken van regionale vogelaars.
De Amerikaanse Wintertaling lijkt verdacht veel op zijn Europese neefje. De verticale witte streep op de zijborst is het meest opvallende kenmerk. De gewone Wintertaling heeft een horizontale witte streep boven de flank. Overigens geldt dit uitsluitend voor de mannetjes. De vrouwtjes van beide soorten zijn nauwelijks te onderscheiden. De toegenomen kennis van de herkenning en betere optiek van de gemiddelde vogelaar vormt de belangrijkste verklaring voor het toegenomen aantal waarnemingen in de laatste twee decennia.
Uit de richting geraakt
Normaal gesproken trekken Amerikaanse Wintertalingen vanuit hun broedgebieden in Noord-Amerika naar Midden- en Zuid-Amerika om te overwinteren. Jonge exemplaren, die voor de eerste keer naar het zuiden trekken, hebben soms moeite de juiste route te vinden. Het kan ook voorkomen dat ze door een storm uit koers raken tijdens hun lange tocht. Zo belanden ze dan per ongeluk in Europa. De meeste waarnemingen worden dan ook tijdens voorjaars- en najaarstrek gedaan. Wat dat betreft past deze ontdekking precies in het plaatje.
Netwerk van getijdengebieden belangrijk voor watervogels
Natuureiland Sophiapolder bij Hendrik-Ido-Ambacht wordt beheerd door het Zuid-Hollands Landschap. Het natuureiland heeft zich binnen een paar jaar tijd ontwikkeld tot een belangrijk overwinteringsgebied voor de Wintertaling. Uit de maandelijkse tellingen van de Vogelwerkgroep IJsselmonde, onderdeel van Natuurvereniging Eiland IJsselmonde, blijken gemiddeld 800-1.100 talingen gebruik te maken van het gebied. In oktober 2014 bedroeg het aantal zelfs 1.400 exemplaren. Dit hoge aantal viel samen met de doortrekperiode van de soort. De Wintertalingen vinden in het zoetwatergetijdengebied genoeg voedsel en rust om de winter door te brengen.
Mogelijk vindt enige uitwisseling plaats met de Biesbosch waar hetzelfde type habitat over een groter oppervlak te vinden is. Bij steltlopers en meeuwen is deze uitwisseling wel vastgesteld. Even was de gedachte dat dit ook voor de Amerikaanse Wintertaling gold. Er zat afgelopen winter namelijk al een exemplaar in de Brabantse Biesbosch. Dit bleek niet het geval. Ze werden na de ontdekking tegelijkertijd gezien. Sterker nog, begin april werd nog een derde individu ontdekt bij de Tongplaat in de Dordtse Biesbosch. Drie Amerikaanse Wintertalingen tegelijkertijd in dezelfde regio is echt een unieke gebeurtenis.
