Ouderen geven steuntje in de rug

“Met eenzaamheid kan je leven. Ziekte doet pijn, eenzaamheid niet. Ik kan er goed tegen”. Zo zei een oude alleenstaande man tegen me.  Ja, de kinderen komen wel eens langs, maar niet vaak. De contacten buiten de familie zijn beperkt tot degenen die langs de deur komen om een (zendings) blad aan te bieden. Of tot degene van de thuiszorg die langs komt om huishoudelijk werk te doen. Herkenbaar? Voor u misschien niet.

Toch zijn deze mensen er in Ambacht: alleenstaande vrouwen en mannen boven de 75 jaar die weinig sociale contacten hebben. Ik kom ze wel eens tegen, ook in kerkelijke kring. Tja, dan denk ik wel eens: wat kan de politiek nu voor de mensen betekenen? Hoe zullen deze mensen nu omgaan met zaken als de WMO? En hoe mobiel zijn ze nog? Een goedkoop  -nu ja goedkoop…. -  middel is om te zeggen: geef de ouderenbonden (PCOB, enz), vrijwilligersorganisaties, meer geld: dan is het probleem opgelost.
 
Maar met een “zak met geld” werkt je een sociaal isolement niet weg. Daar komt meer voor kijken! Allereerst is belangrijk om dit onzichtbare probleem in kaart te brengen. Dat kan via netwerken, kerken en andere maatschappelijke organisaties (sportverenigingen). Via deze ingangen bereik je niet alle ouderen. Dat geef ik grif toe: als je op hoge leeftijd bent, vallen kennissen en vrienden uit je kerkelijke kring of uit het verenigingsleven weg;  anderen hebben niet zo veel behoefte aan een grote kennissenkring. Daarom is het wijk- en buurtbeheer een middel om het isolement van deze groep te doorbreken. De Welzijnsnota, de Woonzorgzones, het Collectief Vervoer (de Drechthopper), het wijk- en buurtbeheer: het zijn “kapstokken” waar men als gemeenteraad kan inspelen op de problematiek van de eenzaamheid van de ouderen.

Positief is daarom ook dat sommige politieke partijen in de raad de ouderen –in verkiezingstijd, ja dat wel-  gaan opzoeken. De betrokken gemeenteraadsleden verrassen deze ouderen aan de deur van hun woning met een prachtig plantje! En dan is het  schitterend om te zien, hoe men reageert. Soms denk ik wel: ook als er geen verkiezingen zijn, zouden raadsleden de ouderen moeten verrassen met een kleinigheidje!

Opvallend is ook het aantal ouderen dat naar “mijn”  stembureau komt, als er gemeenteraadsverkiezingen zijn. De opkomst is trouw, vaak ook vanuit een traditie. Of zoals een oudere zei: “Als je niet stemt, moet je ook niet zeuren of klagen”. En zo is het ook!

Zou de opkomst bij de ouderen ook groot er een Drechtraad wordt gekozen? Ik geef toe, zo ver is het nog (lang) niet. Maar zo’n Raad is ver van hun bed. Echter niet voor het nieuwe Ambachtse Raadslid. Van hem/haar wordt een koorddansen verwacht van enerzijds het “regionale belang”, zoals dat in de Drechtraad wordt verwoord, en anderzijds het lokale belang van ons dorp. De vraag is natuurlijk wat het regionale belang is. En: is hetgeen wat voor de regio belangrijk is per definitie belangrijk voor Ambacht? That’s the question! Oudere raadsleden zullen misschien moeite hebben met dit regionale denken.
Over oudere raadsleden gesproken: bij het CDA maken de “oudjes” plaats voor de jongeren, hetzelfde geldt voor de SGP/CU. Deze oudjes geven hun fracties wel een steuntje in de rug. Ze fungeren namelijk als lijstduwers. Het gevaar is echter dat zij –vanwege hun populariteit of bewezen verdiensten-  via voorkeursstemmen weer in de Raad kunnen terugkomen. En als de kiezers een beroep op je doet, kan je natuurlijk niet weigeren

Opvallend is ook dat het aantal (oudere)vrouwelijke raadsleden –zoals het er nu uitziet- vermindert. Bij het CDA, PvdA en Gemeentebelangen gaan de vrouwen “en masse” weg en daar komen er geen andere vrouwen voor in de plaats. Ook bij de VVD valt op dat geen vrouwelijke kandidaat hoog op de lijst staat. Gemeentebelangen roeit daarentegen tegen de stroom in: een bekende Burger staat met stip hoog op lijst. Deze dame is de lijsttrekker van haar fractie, maar ze zal na de verkiezingen geen fractievoorzitter meer zijn. De CDA-fractie is nog "De Koning" te rijk, omdat een vrouweljik raadslid in haar midden heeft. Ze raakt deze echter kwijt.

Ik weet natuurlijk niet wat de beweegredenen zijn geweest van de besturen van CDA en PvdA geen vrouwen op de eerste drie plaatsen te zetten. Ik acht het onwaarschijnlijk dat het beleid van het Hoofdbestuur van de SGP ten aanzien vrouwen op de lijst bij de samenwerking met de CU van invloed is geweest op deze besluiten. Ik geef direct toe: het dubbelbesluit van de SGP (eerst nee, dan ja) verdient geen schoonheidsprijs en zal de eenheid binnen de SGP niet bevorderen.
Anderzijds: vanwege het polariserende karakter van het besluit krijgt de SGP in de opiniepeilingen na lange tijd weer 3 zetels, en de CU gaat weer naar 6 zetels. En tsja, “het resultaat telt, daar gaat het om”, zo zei premier Balkenende onlangs in een interview. En hij kan het weten.
De premier werd in dat interview ondervraagd over het  “gejojo” tussen Kamer en Parlement over de uitzending van troepen naar Afghanistan aan de orde kwam. “Een welletjes-nietes” spelletje heeft blijkbaar positieve electorale effecten. Helaas zijn er geen lokale opiniepeilingen, maar als de landelijke trend zich doorzet in Ambacht dan ziet het er voor de combinatie SGP/CU  -nee, ze hebben geen vrouwen op lijst-   goed uit voor de verkiezingen!

En de oudere alleenstaande kiezer in Ambacht? “Ik kan het allemaal niet meer volgen. Ze doen maar” zo zei hij me. “Tafeltje dekje is mij te duur geworden. Ik ga nu mijn eigen peertjes koken” ,en zo liep hij langzaam zijn kleine keuken in.