Kinderen weggecijferd?

25 september 2015 door Willem Schneider

Het schrijven van columns is heel leuk. Zeker als je cijfers ziet die aangeven dat een kern van circa 1500 tot 1800  mensen je columns trouw volgt of leest. Natuurlijk zijn er de bekende uitschieters (bijv. 2000 lezers). Dat geeft een goed beeld en stimuleert het schrijven. Maar soms geven cijfers beelden, die minder positief zijn. Zo worstelde ik me onlangs door een aantal documenten met veel cijfers. Cijfers die met sociale voorzieningen en jeugdzorg te maken hebben, cijfers die statistische werkelijkheden weergeven, maar de mensen of cliënten wegcijferen..

Hat gaan om documenten die zowel voor de gemeenteraad als voor de Drechtraad zijn bestemd. Want u weet het ongetwijfeld: het centrum van macht over de sociale voorzieningen, en het arbeidsmarktbeleid in de Drechtsteden ligt bij .... jawel de Drechtraad! Jammer is dan dat veel raadsleden niet of weinig zijn geïnteresseerd in de vergaderingen van de Drechtraad.  De gemeenteraden hebben immers in het verleden gekozen voor deze overdracht van bevoegdheden en dat moet je als raadslid ook aanwezig zo lijkt me.

Over banen, werken en plekken

Het is in het kort onmogelijk om deze documenten kort te bespreken. Wel wordt duidelijk dat er door het Drechtstedenbestuur goed nagedacht is over de mogelijkheden van doelgroepen met een beperking aan het werk te helpen.  Bij de aansturing zijn de portefeuillehouders wel afhankelijk van de financiële middelen van de rijksoverheid en bedrijven. Er zijn allerlei constructies bedacht om deze groepen op de arbeidsmarkt te houden. Of hen werk aan te bieden. Ik denk dan aan constructies als beschut werken, participatieplekken en garantiebanen.  

Het Drechtstedenbestuur lijkt huiverig te zijn voor beschut werken. In een recente brief aan de Drechtraad spreekt het bestuur meer over risico's dan kansen. Deze vorm is jaarlijkse bijna € 5800 per persoon duurder dan participatiebanen.  Participatiebanen zijn bedoeld voor mensen die langdurig werkloos zijn, weinig kans hebben op een gewone baan en een volledige bijstandsuitkering (Wwb) ontvangen. Ik begrijp dat het Drechtstedenbestuur € 2,5 miljoen inzet voor participatiebanen van mensen die tot 50% van de loonwaarde kunnen werken. Ook begrijp ik regionaal het streven om dit jaar 800 tot 1100 kandidaten te plaatsen. Maar tot juli waren dat er nog maar 370. En dat is eerlijk gezegd nogal weinig. En als ik op de schatting af ga zit een potentiële groep dus thuis, die op een of andere manier geactiveerd moet worden. Hoe? Tja, ik heb het idee dat wethouders dat zelf ook niet direct weten.  Wel is het plan geboren om regelmatig informatiebijeenkomsten per gemeente te organiseren. Zo zouden de  mensen uit de doelgroep enthousiast moeten worden gemaakt. En misschien ook wel geïnteresseerde werkgevers...

Dit recept wordt ook toegepast bij het vinden enthousiaste werkgevers voor garantiebanen: ook hier informatiebijeenkomsten als reddingsboeien. Deze banen zijn middelen in de strijd tegen de jeugdwerkeloosheid. Ze zijn onder meer bestemd voor jongeren die de aansluiting tussen de schoolopleiding en de arbeidsmarkt missen (zie het "Regionaal actieplan jeugdwerkloosheid Drechtsteden 2015 - 2017"). Ik ben benieuwd of deze communicatieve aanpak in Ambacht veel invloed heeft op de Ambachtse ondernemers. Een geheim wapen in de strijd is wellicht de bedrijfscontactfunctionarissen in de Drechtstedengemeenten. We gaan het meemaken!

Jeugdzorg

Ook de Jeugdzorg en de jeugdhulptaken (jeugd-ggz) krijgen de laatste tijd veel aandacht.  Zoals u weet, zijn deze taken sinds januari 2015 gedecentraliseerd naar gemeenten.  Ik heb mijn twijfels op dit wel goed op de rails staat. Doel van de decentralisatie is dat minder kinderen in de dure, gespecialiseerde zorg belanden. Eerder lijkt het tegendeel het geval (zie de onderstaande drie citaten).

Gemeenten voeren de regie bij de decentralisatie, maar ze lijken door te slaan wat zij van cliënten willen weten, zo hoor ik van beroepsverenigingen. De gemeente mag ouders en kinderen volgens hen niet dwingen medische gegevens prijs te geven. Ook las ik in de pers dat een buurtteammedewerkster meer wilde weten over een familie bij wie problemen werden vermoed. 'Uit de manier waarop deze medewerker hiermee omging, bleek dat ze weinig kennis had over het beroepsgeheim", zo zei een huisarts.

Een ander aandachtspunt is dat in de jeugdzorg medewerkers simpelweg vaak  niet meer weten waar ze met hun cliënten terecht kunnen. Elke gemeente hanteert haar eigen vorm en registratie-eisen, wat het geheel onoverzichtelijk, versnipperd en kwetsbaar maakt, zo geven de medewerkers uit de jeugdzorg aan.

Bezuiniging niet effectief?

Ook de bezuinigingen zijn een punt van zorg in de zorg. Een drietal citaten vanuit de praktijk. Het CNV noemde deze voorbeelden in een recente brief aan de Tweede Kamer:

  • "Veel wijk- of gebiedsteams wachten met doorverwijzen. Ze willen het zo lang mogelijk in eigen beheer (kostenbesparing) houden lijkt het. Op het moment dat ze gezinnen toch naar ons doorverwijzen is het vaak al in een veel verder gevorderd stadium dan nodig is. Hierdoor zijn de zaken die bij ons binnen komen veel complexer en moeilijker te behandelen. Om het maar even oneerbiedig te zeggen: er wordt te lang aangemodderd waardoor het gezin al bijna verdrinkt als het bij ons wordt aangemeld. Dit zou niet hoeven volgens mij.”
  • "Ambulante hulpverlening was bij mijn (specialistische) organisatie de grootste tak van sport. Nu? Het is augustus en na een maand of 8 komen er af en toe wat aanmeldingen binnen. Zou dat dan betekenen dat wij vroeger van alles doorverwezen hebben gekregen en dat wij veel te dure zorg geleverd hebben? Ik vermoed van niet. Weet je nl. waar wel veel aanmeldingen voor binnenkomen? Bij de veel duurdere residentiële zorg. De gezinnen krijgen te lang generalistische zorg, men gaat pappen en nathouden en als het dan niet blijkt te werken dan moet een kind uit huis.”
  • De doorlopende bezuinigingen 15% in 2015 en te verwachten 10% (overall) in 2016 maken dat er weinig tot geen ruimte is om te transformeren, maar noodzaken de organisatie om wederom te reorganiseren. Dit leidt er uiteindelijk toe dat kinderen de dupe worden van veel wisselingen in het personeelsbestand. Kinderen die afhankelijk zijn van zorg en wonen worden in korte tijd geconfronteerd met meerdere en wisselende opvoeders, wat alles behalve bevorderend is voor hun ontwikkeling en opgroeien.”

Aan de knoppen

En hoe zit in onze regio met de jeugzorg? Wel ik las onlangs twee documenten (met veel cijfers!) hierover met de prachtige titels: "Doelen Beleidsrijksrijk Regionaal Tranisitiearrangement, stand van zaken juli 2015" en de "Knoppennotitie". De documenten komen overigens niet in de Drechtraad aan de orde, hoewel je dat wellicht wel zou denken. Nee, de Jeugdzorg is een schaal hoger, en wordt georganiseerd op Zuid-Holland Zuid (ZHZ) niveau. Dat zijn 17 gemeenten in de Alblasserwaard, Drechtsteden en Hoeksche Waard. ZHZ kent geen besluitvormingsorganen als de "Drechtraad" en het "Drechtstedenbestuur", dus deze documenten bespreken de gemeenteraden afzonderlijk.

Het eerste document ("Transitiearrangement") formuleert 7 doelen, maar er is nog te veel doen om deze doelen betrouwbaar en valide te meten. De doelen zijn gekoppeld aan de "Knoppennotitie". Met andere woorden: de knoppen komen nog niet uit, er valt dus nog maar weinig bij te sturen. Wordt vervolgd dus! En ik hoop dat dat de argumenten in de bovengenoemde CNV-brief serieus in Zuid-Holland Zuid worden  onderzocht!

Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.