Heeft u dat gevoel ook wel eens?

18 september 2007 door Willem Schneider

Heeft u dat gevoel ook wel eens?  Een gevoel om trots te zijn dat je in Ambacht woont. Een verademing als  je bijvoorbeeld uit naburige gemeenten komt fietsen. Ook Ambachtse raadsleden zijn trots om de Parel van de Zwijndrechtse Waard te vertegenwoordigen.

De coalitiepartijen  SGP/CU, VVD en CDA zijn trots op dit Hendrik-Ido-Ambacht en daarom zal de coalitie zich er de komende periode sterk voor maken deze Identiteit vast te houden en waar mogelijk of nodig zelfs te versterken.”  En de tweede burgerpeiling laten tevreden (weliswaar iets minder dan in 2005, maar toch) Ambachters zien. Kortom, deze trotse Ambachters vinden het fijn om Ambachter te zijn.

 En daar is natuurlijk niets op tegen. Integendeel. Toch bekruip me dat laatste tijd een onbehagelijk gevoel alles ik in het media het woord “Trots”  tegen kom.

Ik heb de indruk dat dit woord de laatste weken eerder “ten onpas” dan te pas wordt gebruikt. Ja, ik ben trots om Ambachter (een Dordtse schrijver gebruikte onlangs de term  “Ambachtenaar” [what’s in the name] te zijn, maar moet ik daarvoor een dorpse (geen politieke natuurlijk) beweging voor oprichten? Ambachters zijn ook Nederlanders en dus velen van u zullen ook trotse Nederlanders zijn. Ja, ik ben trots om een Nederlander te zijn, maar moet ik daarom donateur (nee, geen lid natuurlijk) van “Trots op Nederland” (lees Rita Verdonk) worden? Dat lijkt me niet. Ik ga ook geen ambachtelijk advies geven in de zin van: “ Vote for Verdonk” of  “Rita for prime minister”. Er zijn lokaal en landelijk (in het conservatief-liberale kamp)  voorbeelden bekend van politieke entrepreneurs die voor zichzelf zijn begonnen. Een trend van: opgaan, blinken en verzinken. Ik denk dat onze burgemeester op dezelfde lijn zit. In het burgerjaarverslag gaf hij aan niet zo trots te zijn op Ambachters die op de PVV (u weet wel: Wilders met zijn woelige woorden) stemden. PVV en Verdonk zitten in dezelfde hoek van het politieke spectrum (in de zin van: "Marokkaanse jongeren? Aanpakken die gastjes")  Daarom ik kan me voorstellen dat de burgervader (in elk geval als "Primus Inter Pares"  dus als eervolle burger) in het volgende burgerjaarverslag op de  aanhang van de beweging Verdonk zal ingaan. Tijdens de Tweede Kamerverkiezingen van vorig jaar november brachten namelijk 1038 Ambachter hun voorkeurstem op ijzeren Rita uit,. Hiermee liet ze lijsttrekker Mark Rutte achter zich, want hij kreeg 940 stemmen.  Met het aantal van 940 kan de "lijst Rita Verdonk"  -omgerekend naar de Ambachtse gemeenteraad-  royaal één zetel in de Raad behalen!

Als u door de groene longen (de dorsplantsoenen van Ambacht, iets om ook trots op te zijn) wandelt, ziet in deze tijd van de herfst een palet van kleuren: rode, bruine, gele, en groene kleuren van bladeren. Een kleurenschakering die je in het politieke landschap ook tegenkomt: in het liberale boskamp ( D66, VVD, PVV, Verdonk  [veel “vrijheid” dus voor de kiezers],  de socialistische zandbak bestaat uit PvdA, SP en Groenlinks, de fundamenten van de christen-democratische hoek bestaan uit ChristenUnie en CDA. Alleen de SGP is monopolist op haar deel van de kiezersmarkt. Een Hervormde Staatspartij, zoals in de jaren 30, heeft zich tot nu toe nog niet als concurrent van de SGP aangediend.

Zo heeft elke politiek stroming van deel van deze markt, die ik voor het gemak maar even een “speeltuin” of “speelhoekje”  noem. De politieke instabiliteit doet me denken aan de jaren '30 en de Roaring Sixties van de vorige eeuw, toen er ook allerlei ontevredenheidspartijtjes opstonden. Zo kwam ook zoiets als een Onafhankelijke Socialistische Partij (OSP), die in 1932 was afgesplitst van de toenmalige SDAP. Een kleine achterspeeltuin dus. SP let derhalve op "uw Saeck" !!

De term “speeltuin” brengt me weer bij de “gepaste” trotsheid. Niet omdat de begroting zo keurig op orde is (de redenen daarvan laat ik rusten) en de OZB opnieuw niet wordt verhoogd. Ook niet omdat bij de Welzijnsnota zo’n  300.000 Euro te verdelen valt.

Nee, het gaat om een “gansch andere  reden.  Gewoon om dicht bij huis (of de buurt) te blijven:  er komen nieuwe speelplekken. Dat gebeurt in het kader van Speelruimtebeleidsplan. Zo komen er bij de Brederodehof en Breedeweer twee nieuwe speelplekken. Aan kinderen uit de buurt is aan de hand van een enquête gevraagd wat zij hier graag zouden willen hebben aan toestellen en speelaanleidingen. Volgens de gemeentelijke voorlichting zou het eerst zijn dat de gemeente op deze wijze kinderinspraak toepast.

Daar heb ik enige twijfel bij. Waarom? Ik weet dat enige tijd geleden enkele kinderen in onze buurt uit eigen initiatief een brief hebben geschreven naar het gemeentebestuur. In die brief stonden wat verzoeken tot aanpassingen van het speelterrein in onze buurt. Schrik niet, want het ging om: meer schommels, een houten huisje, knikkerbaan, een spelletjesdag en een speciaal uitrenhoekje voor de honden!

Als je dan al die negatieve verhalen hoort over de brieven die niet worden beantwoord, dan denk je als kind: die grote mensen op het gemeentehuis stoppen onze brief diep in een bureaulade. Resultaat: je hoort of ziet niets meer!!

Maar zie daar: ook een brief van een aantal kinderen wordt zeer serieus behandeld. Niet alleen binnen  de wettelijk voorgeschreven termijn, maar ook inhoudelijk. De betrokken kinderen mogen meepraten over de inrichting van het betrokken speelveldje. Een goede benadering door de gemeente, nietwaar? Dat geeft “gepaste trotsheid” en hoop voor de toekomst. 

Een locatie dat in elk geval geen speelplek wordt, is het terrein aan de Zuidwende waar vroeger Nebiprofa stond. Als ik daar langs fiets, dan denk ik wel eens: wanneer wordt gebied eens aangepakt? Want als je de ontwikkeling van dit gebied volgt, zie je nog weinig beweging. Ik kan me herinneren dat in 2005 de gemeenteraad een Ruimtelijke visie ontwikkeling hoek Nebiprofa e.o. vaststelde. Vervolgens kwam er in november 2006 een voorstel tot vaststelling Haalbaarheidsstudie Langeweg-Zuidwende/Nebiprofa naar de Raad. Daarmee stemden de gemeenteraadsleden in. Volgens deze studie krijgt het gebied de volgende bestemmingen:

- ca. 22 hectare netto uitgeefbaar bedrijventerrein
- ca. 3.000 m² kantoren
- 30 vrijstaande woningen
- 30 appartementen
- een kavel van 10.000 m² ten behoeve van maatschappelijke doeleinden.

Deze locatie is primair gereserveerd voor de beoogde verplaatsing van de bestaande Petrakerk aan de Kerkstraat, aldus deze Studie, mogelijks zelfs met een theologische Hogeschool (zie Ruimtelijke Visie ontwikkeling Nebiprofa e.o uit 2005).

Inmiddels zijn we al meer dan een jaar verder. De vraag is natuurlijk waarom dit allemaal zo lang moet duren. Blijkbaar had de gemeenteraad zo’n lange termijn wel verwacht en krijgt het college ruimte van de gemeenteraad. In het Raadsbesluit staat namelijk het college is opgedragen:  

“om in daarvoor naar het oordeel van het college in aanmerking komende omstandigheden over te gaan tot afwijking en/of aanpassing van onderdelen van de inhoud van de Haalbaarheidsstudie Langeweg-Zuidwende/Nebiprofa d.d. 4 augustus 2006 aan de hand van voortschrijdend inzicht bij de concrete uitwerking van de plannen, alsmede aan de hand van nieuwe ontwikkelingen.” 

Deze ontsnappingsclausule is heel slim, want ik me voorstellen dat na een jaar al enig voortschrijdend inzicht bij het college is ontstaan. In het kader van het accommodatiebeleid kan in samenwerking met Zwijndrecht in plaats van nieuwe kerk(en) bijv. een nieuw zwembad gebouwd worden. Duidelijk is namelijk dat zowel Zwijndrecht en Ambacht iets met hun verouderde zwembaden moeten doen. Gelet op de nauwe samenwerking is het denkbaar dat beide gemeenten gaan voor de nieuwbouw voor een zwembad op een groot kavel met de bestemming “maatschappelijke doelen”, dat vrij centraal ligt tussen Zwijndrecht en Ambacht. De opvolger van de Petrakerk kan volgens woningcorporatie Rhiant altijd nog uitwijken naar een groot kavel nabij De Schoof en de Prinses Margrietstraat. Maar: een snelle besluitvorming (door het college) is gewenst, zodat uiteindelijk de kogel door de kerk gaat! Bovenstaand scenario wordt door de wethouder in elk geval bestudeerd, zo liet bij de Algemene Beschouwingen blijken.

Enfin, het is een –overigens voor de hand liggende-  gedachtegang van een buitenstaander.  Wordt dus vervolgd!

Tot slot: gepaste trotsheid op Ambacht. In het woordje “gepast”  zit “ pas”.  Tja, dan denk ik weer aan die momenten dat je op een morgen als brave automobilist (met circa 50 km) over de Laan van Welhorst tuft. En ja, dan wordt heel gewoon tweemaal rechts gepasseerd:  eenmaal door een auto, en daarna nog eens door een bromfiets! De busbaan wordt blijkbaar als inhaalroute of als racebaan gezien. Waar blijft je dan als brave Ambachter?

Maar gelukkig zijn er ook andere Ambachters: ik kan mij nog goed het moment herinneren dat een tegemoetkomende automobilist uit Ambacht mij met knipperlichten attendeerde op een politiecontrole. Die bestond uit een onopvallende auto met een camera. 

Dat geeft een goed gevoel: er wordt gecontroleerd, maar is er ook controle op de controle door een “Gemeinschaftsgefuhl”. Dat is ook onderdeel van de Ambachtse identiteit! .

Gerelateerde wijken:
Gerelateerde straten:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.