Wisselexpositie ‘The Green Man’ in gemeentehuis

Onder leiding van beeldend kunstenaar en schrijver Machteld Teekens hebben de leerlingen van vier groepen van scholen in Hendrik-Ido-Ambacht een zelfportret gemaakt als bladerman/vrouw. Deze portretten zijn de komende periode te bewonderen in de hal van het gemeentehuis van Hendrik-Ido-Ambacht. Hoewel alle portretten op hetzelfde thema ‘The Green Man’ zijn gebaseerd is geen portret hetzelfde. “Individuele zeggingskracht staat centraal tijdens de lessen, want elk kind is er één”, vindt Teekens. En dat is goed terug te zien in de portretten. Elk portret verschilt van kleur, vorm en werkwijze.

De kunstenaar
Machteld Teekens (1959) studeerde pedagogiek en filosofie in Leiden en Utrecht en bekwaamde zich als kunstenaar in de vakken tekenen en fotografie. Ze studeerde in 1987 af op de ervaringstheorie van Walter Benjamin en schreef ‘ik snap niet wat er kunstig aan is’ als voorbeeld van een kwalitatief onderzoek in het veld van de kunstzinnige vorming. Daarna verbleef ze 2 jaar als stagiaire aan de Academie voor Schone Kunsten in Warschau. Sinds 1990 heeft ze een eigen atelier. Momenteel werkt ze via stichting ToBe en andere opdrachtgevers als docente beeldende kunst en schrijven.

Thema ‘The Green Man’
De bladerman is een motief  dat bestaat uit bladvormen gerangschikt in de vorm van een portret. Dit thema uit de Keltische cultuur speelde een rol in de middeleeuwse kerkelijke beeldhouwkunst en is ook te vinden in de Grote Kerk in Dordrecht. Aangenomen wordt dat de bladerman of groene man een handtekening is van een beeldhouwer die anoniem wilde blijven en zijn eigen gezicht liet terugkomen, verstopt in bladeren. De bladerman speelt ook een rol bij meifeesten in Engeland en Schotland. Een wildeman in een bladerpak jaagt de mensen de stuipen op het lijf als symbool van de onstuimige groeikracht in de natuur. Robin Hood, de middeleeuwse struikrover die stal voor de armen wordt ook wel een groene man genoemd. Maar de bladerman kan net zo goed verval en ouderdom uitbeelden. De takken kunnen uit zijn mond groeien of fungeren als baard en snor en wenkbrauwen. Er zijn ook  groene vrouwenportretten, die een meer nimfachtige uitdrukking hebben, te vinden in oude kerken.