The process is ongoing

01 juli 2004 door Willem Schneider

Is raadslid zijn leuk? Deze vraag stellen mensen me soms wel eens. Ja, het is leuk, antwoord ik dan. Zeker als het vakantietijd is. Maar in piektijden denk ik soms: kan het niet een onsje minder? En deze piektijden worden in de toekomst eerder meer dan minder. Het takenpakket van een Ambachts raadslid wordt dan groter dan alleen “gortdroge raadsstukken” (de term is van een journalist) te lezen. Dus meer contact met mensen? Ja en nee. Volgens het dualisme krijgen we meer tijd om zelf initiatieven te ontplooien. Anderzijds moeten we ons voorbereiden op een nieuwe regionale bestuurslaag en dus meer papier lezen.
Gelukkig maken andere Ambachtse raadsleden in het openbaar ook dergelijke opmerkingen. De CDA-fractievoorzitter verwoordde tijdens de Algemene Beschouwingen in november 2003 haar vrees aldus :

“ Men moet ervoor oppassen dat de taak van raadslid niet zó zwaar wordt dat mensen met een baan niet meer in staat zullen zijn ook nog raadslid te zijn. Men krijgt dan een situatie waarin de raad alleen nog maar door Vutters en gepensioneerden wordt bevolkt, en dat moet men niet willen.”

Wat wil namelijk het geval? Enkele jaren meende regering dat de lokale politiek te weinig belangstelling kreeg van de bevolking. De meerderheid van de Tweede Kamer zag als oplossing wel iets in het dualisme: het college van B&W krijgt een eigen bevoegdheid, de gemeenteraad controleert en stelt de (financiële) kaders. Bovendien zouden raadsleden meer de “boer” opgaan. Dus meer contacten leggen met de burgers. Een prima voornemen, maar de Ambachtse praktijk is weerbarstiger. Niet alleen in ons dorp overigens.

Anderzijds zoals een minister onlangs nog in de Kamer in zijn goed Nederlands zei: “it is an ongoing process”. Met andere woorden: we zijn nog pas begonnen en iedereen moet zijn positie in het proces zien te vinden.

Duidelijk is wel dat de papieren belasting op zijn minst even groot is. En ik moet de hartenkreet van CDA-fractievoorzitter onderschrijven dat er nog nooit zo aan de leden van de raad getrokken is voor het bijwonen van bijeenkomsten, cursussen en vergaderingen.

Daar komt nog iets bij. De raadsleden krijgen ook steeds meer papieren van het samenwerkingsverband Drechtsteden. Dat is een samenwerkingsverband tussen Alblasserdam, Dordrecht, 's-Gravendeel, Hendrik-Ido-Ambacht, Papendrecht, Sliedrecht en Zwijndrecht. Van dit verband kregen we onlangs een dik pakket, waarin het Bestuurlijk voortgangsverslag Drechtsteden van december 2003 en Begroting 2004 zaten.

Nu is het de bedoeling dat de Drechtsteden in de loop van de tijd wordt opgetuigd tot……, ja tot wat eigenlijk? Het antwoord op deze vraag is nog onduidelijk. Er zijn wel wat luchtballonnetjes opgelaten variërend van een stad (Drechtstad) tot een intensieve vorm van samenwerking, die niet meer vrijblijvend is. De bestuurders van de Drechtsteden waren blijkbaar het spoor bijster en huurden een select gezelschap in, dat advies moest geven. Het advies kreeg de titel “Samen Stad, betekent wat”. Het is inmiddels opgesteld en de komende maanden wordt het besproken in de gemeenteraden en in de colleges van de zeven gemeenten. Kortom: the process is going on. We zijn benieuwd wat de Ambachtse raad vindt, bijvoorbeeld over de volgende punten:

waar moeten we naar streven met Drechtsteden? Dus: welk streefdoel?
Moeten we onze (krappe) financiële middelen inzetten voor de vorming van een Drechtstedenfonds of Regiofonds en de lokale ambities dan maar verminderen?
Moeten we als groeigemeente de hoogst gekwalificeerde medewerkers beschikbaar stellen aan de regio? Wordt de druk op het ambtelijk apparaat in Ambacht dan niet te groot?
Moet Dordrecht zich wel wat krachtiger opstellen “met blijvend respect voor de belangen, inzet en mogelijkheden van de omliggende gemeenten”, zoals in het advies staat?
Hoe zit met de democratische controle van dit Drechtstedenbestuur?
Gaan de Ambachtse inwoners er financieel op vooruit?
En zo zijn er nog wel meer punten te bedenken. De adviseurs hebben ook nog een uitsmijter voor de raadsleden: “Zij moeten op zoek naar een verantwoordelijke balans tussen sturen, ruimte bieden, toezicht houden en bestuurlijke efficiëntie.” Een prachtige zin, die achter het bureau is geformuleerd, maar weinig zegt.

Het bestuurlijke proces van regionalisering zal de Ambachtse burgers de komende tijd wel voorbij gaan. Ik schat in dat de uitvoering van het uitzettingsbeleid van asielzoekers meer leeft onder de bevolking. De asielzoekers die niet vrijwillig vertrekken worden naar een uitzetcentrum gebracht voor acht weken. Hebben ze hun terugkeer dan niet geregeld worden ze enkele maanden vastgehouden in detentiecentra. Is dan nog niets geregeld, staan ze echt op straat. Gemeenten mogen volgens het akkoord tussen de Vereniging van Nederlandse Gemeenten en de minister voor Vreemdelingzaken dan absoluut geen hulp meer bieden. Pech dus voor de asielzoekers uit de (Afrikaanse) landen die aan bepaalde groepen geen papieren willen afgeven………

Is raadslid zijn leuk? Ja. Blijft het leuk? Ja, we leven immers in een bestuurlijk dynamische tijd! Het menselijke aspect mag hierbij niet worden ondergesneeuwd!

Uw mening over dit onderwerp? Laat me het weten.

Willem Schneider, raadslid

Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.